含灵的诗词-唐朝诗集标题
路上长安惟咫尺,灞陵西望接秦源。依稀日下分天阙,隐映云边是国门。锦袖臂鹰河北客,青桑鸣雉渭南村。高风九万程途近,与报沧洲欲化...
晴明路出山初暖,行踏春芜看茗归。乍削柳枝聊代札,时窥云影学裁衣。身闲始觉隳名是,心了方知苦行非。外物寂中谁似我,松声草色共无...
凤池开月镜,清莹写寥天。影散微波上,光含片玉悬。菱花凝泛滟,桂树映清鲜。乐广披云日,山涛卷雾年。濯缨何处去,鉴物自堪妍。回首...
灵溪古观坛西角,千尺鳞皴栋梁朴。横出一枝戛楼阁,直上一枝扫寥廓。白石苍苔拥根脚,月明风撼寒光落。有时风雨晦暝摆,撼若黑龙之腾...
浮光上东洛,杨彩满圆灵。明灭沦江水,盈虚逐砌蓂。不分沙岸白,偏照海山清。练色临窗牖,蟾光霭户庭。成轮疑璧影,初魄类弓形。远近...